Sa may SM City Cebu. April 9, 2008. 5:00 PM.
Naabtan ko sa stop signal sa may intersection. Gituktok ko sa bintana ug bata.
Bata: Sir, ngayo ko ug piso para palit pan, sir.
Ako: Hala dong! Wa naman gyud koy sinsiyo diri oi. Kini nalang gyud. (Gitunol nako ang 25¢)
Bata: Ay, piso lang, sir!
Ako: Wa na lagi gyud koy lain diri, dong. Sorry gyud.
Bata: Wa na diay kay kwarta, sir?
Ako: Wa na gyud lagi.
Bata: Aw, imoha nalang ni sir o. (Gibalik ang 25¢)
Gitudluan sa akong sister kung unsaon siya pagtawag sa akong 2-year-old na pag-umangkon.
Sister: Mommy Nene lagi. Dili kay Nene lang. Sige, sunod nako ha. Mo–mmy. Ikaw.
Bata: Mo–mmy.
Sister: Ne–ne.
Bata: Ne–ne.
Sister: Mo–mmy Ne–ne.
Bata: ‘My Ne–ne.
Sister: Very good. Sige, tawaga daw ko beh.
Bata: Psssst!
Nadunggan ni alias
Himantayon: A True Story
chronicles the limits of our humanity -- in pure, unadulterated Cebuano. We don't mean to eavesdrop, but some people are just too darned loud. Bato-bato sa langit, ang maigo, ayaw'g ka-panic!
:: About Us :: Submit Content :: Advertise with Us :: Links ::
